Elk jaar denk je na de zomervakantie weer: ‘nou, we gaan gewoon even rustig beginnen en dan komt alles goed’. Ook dit jaar begon ik, naïef als ik ben, het jaar met zo’n instelling. Echter was ik eventjes vergeten dat dit het drukste semester wordt van mijn leven (22,5 ects in blok 1, scriptie in blok 2) én dat ik na een halfjaar exchange helemaal niet meer weet hoe ik moet studeren.
Zoals jullie misschien wel weten is de UITweek in Utrecht deze week bezig en zorgt dit ervoor dat menig aankomend student (maar ook gewoon de oude rotten zoals ik) een hele week Utrecht ontdekken, veel bier drinken en niet slapen. Pret! Ik ben deze week weer veel rondom Orca (mijn roeivereniging) te vinden, en mijn week zag er als volgt uit..
Daar stond je dan, net iets mooier dan je soortgenoten. Ik moest kiezen tussen een paar takjes munt in een bakje of een hele plant en net toen ik naar het bakje reikte speelde mijn moedergevoelens op. “Joh, dat is toch leuk,” zei mijn geweten. “Van zo’n plant ga je de rest van je leven veel plezier hebben!”. Ik rekende hoeveel geld ik uit zou sparen als ik inderdaad de rést van m’n leven verse munt zou hebben en poeh, dat was het toch wel waard. En dus ging je met me mee, hop, in mijn blauwe winkelmandje. Eenmaal thuis leek je op te bloeien; maar liefst één hele week kon ik van verse muntthee en bulgursalade met munt genieten. Tot het noodlot toesloeg. Ik kan alleen mezelf maar de schuld geven, al weet ik niet of ik je nu teveel of te weinig water heb gegeven. Je blaadjes hangen slap, je takjes sterven af..
De volgende keer koop ik zo’n bakje.
Zo. Een radiostilte van een paar weken (laten we zeggen dat de laatste weken Lund nogal.. druk en emotioneel waren) ben ik weer terug op de radar. En wel in Nederland! Vrijdag ging ik de Nederlandse grens weer over en viel ik direct met m’n neus in de oranje WK boter. Is er een betere manier om weer te wennen aan Nederland?
Het is aan de ene kant heel raar om niet meer in Lund te wonen, terwijl het aan de andere kant zo normaal is om weer terug te zijn in Nederland. Op de chaos die Utrecht-rondom-centraal-station heet, is er niets verandert. Terwijl ik zelf zo’n verandering doorgaan ben, is dit kikkerlandje nog steeds hetzelfde, al hebben we tegenwoordig wel zoiets als Roy Donders’ juichpakken (en laat ik nou net gehoopt hebben dat die kerel wel weer van de tv verdwenen zou zijn na 5 maanden..). Ik praat af en toe nog half in het Engels en ik mis de fika nu al (waarom heeft Douwe Egberts geen kanelbullar!?) maar voor de rest begin ik weer redelijk te settelen. Officieel moet ik nog verhuizen, maar ik heb de sleutels van m’n kamer alweer dus ik typ dit vanuit mijn heerlijk rustgevende, witte kamertje in Zuilen.
En nu? De komende weken leid ik een redelijk doelloos leven in Utrecht, want ik heb dus écht geen flikker te doen. En dat is best frustrerend als werkelijk iedereen bezig is met tentamens en deadlines. Gezellig Spoletorp en internationale vrienden, waar zijn jullie als ik jullie nodig heb!? Gelukkig kan ik me binnenkort druk maken over mijn aankomende 21-diner en mijn vakantie naar BALI! Over twee weken reizen m’n familie de halve wereld over om m’n ouders 25-jarig huwelijk te vieren, dus ik mag eigenlijk helemaal niet klagen.
Maar tot die tijd: mocht iemand niets te doen hebben in Utrecht; give me a call!