Zo. Een radiostilte van een paar weken (laten we zeggen dat de laatste weken Lund nogal.. druk en emotioneel waren) ben ik weer terug op de radar. En wel in Nederland! Vrijdag ging ik de Nederlandse grens weer over en viel ik direct met m’n neus in de oranje WK boter. Is er een betere manier om weer te wennen aan Nederland?
Het is aan de ene kant heel raar om niet meer in Lund te wonen, terwijl het aan de andere kant zo normaal is om weer terug te zijn in Nederland. Op de chaos die Utrecht-rondom-centraal-station heet, is er niets verandert. Terwijl ik zelf zo’n verandering doorgaan ben, is dit kikkerlandje nog steeds hetzelfde, al hebben we tegenwoordig wel zoiets als Roy Donders’ juichpakken (en laat ik nou net gehoopt hebben dat die kerel wel weer van de tv verdwenen zou zijn na 5 maanden..). Ik praat af en toe nog half in het Engels en ik mis de fika nu al (waarom heeft Douwe Egberts geen kanelbullar!?) maar voor de rest begin ik weer redelijk te settelen. Officieel moet ik nog verhuizen, maar ik heb de sleutels van m’n kamer alweer dus ik typ dit vanuit mijn heerlijk rustgevende, witte kamertje in Zuilen.
En nu? De komende weken leid ik een redelijk doelloos leven in Utrecht, want ik heb dus écht geen flikker te doen. En dat is best frustrerend als werkelijk iedereen bezig is met tentamens en deadlines. Gezellig Spoletorp en internationale vrienden, waar zijn jullie als ik jullie nodig heb!? Gelukkig kan ik me binnenkort druk maken over mijn aankomende 21-diner en mijn vakantie naar BALI! Over twee weken reizen m’n familie de halve wereld over om m’n ouders 25-jarig huwelijk te vieren, dus ik mag eigenlijk helemaal niet klagen.
Maar tot die tijd: mocht iemand niets te doen hebben in Utrecht; give me a call!
