“Kiitos!” De man gaf me een maat 41 aan, maar die wisselde ik na even proberen direct om voor een maatje boot: 42. Ik weet niet wat het is, maar in Scandinavië heb ik nog niet één keer mijn normale maat gehad. Gelukkig waren de skischoenen in maat 42 veel cooler én matchten ze met m’n broek. It’s all about the details, ladies.
Lucia stond al te springen om te gaan, als echte ski-veteraan. Ik liep wat onhandig achter haar aan terwijl ik mijn skischoenen vervloekte: waarom zitten die dingen nou nooit echt lekker met lopen? Eenmaal buiten de skiverhuur klikte ik m’n schoenen in de ski’s: hee, zo verleer je toch niet alles. Het was 3 jaar geleden dat ik voor het laatst naar beneden was gesjeesd op ski’s, dus het was weer even wennen met die lange latten aan m’n voeten. Twintig meter later kwamen we aan bij de skilift die ons naar de ‘baby-heuvel’ ging brengen.. eerst maar eens kijken of het er nog een beetje inzat. De eerste afdaling was eng, maar ik wist ook dat ik niet zo gespannen moest zijn. Skiën is wat dat betreft net als kunstschaatsen: je moet er lekker relaxt over doen en dan is het makkelijkst.
Na een aantal keer op en neer vond Lucia dat het tijd was om te promoveren naar de volgende heuvel. Deze was iets steiler en jeeej wat is skiën toch leuk! Na nog wat oefenen was het tijd om het hogerop te zoeken. We pakten een lange, lange skilift die ons gestaag helemaal naar het ‘topje’ van de berg bracht. In de bergen in Lapland is er niet echt sprake van een duidelijke top, maar loopt het allemaal enigszins stomp af. Bovenaan waaide de wind hard en koud, maar dat weerhield me niet om van het uitzicht te genieten. WAUW. Als je bijvoorbeeld de Alpen gewend bent om in te skiën, dan is Lapland een compleet andere ervaring. Sneeuw en dennenbomen, zover als je kon zien.
En daar gingen we dan, harder en sneller. Koude wind op m’n wangen en een glimlach om m’n mond. Na in Zuid-Duitsland eens keihard op m’n snoet gegaan te zijn na het proberen van een zwarte piste, was ik bang. Maar toch ging ik het laatste stukje zwart af, met succes. Met trillende beentjes, rode wangen en pijn in alle spieren in m’n lichaam plofte ik daarna naast Belle (de Australiër die nog nooit sneeuw had gezien maar in rap tempo alle wintersporten probeerde die er bestaan) neer voor een pauze. Wat een toffe reis.
