Ben ik op het paradijs beland? Bali is prach-tig. Het weer is heerlijk, de natuur is groen. Maar bovenal is Bali veel meer dan die witte stranden en rijstvelden die je ziet als je ‘Bali’ google’t..
Alleen op het resort merk je het al: overal word je begroet met een lach. Maar ook als je de resort gronden verlaat is men vriendelijk. En ik heb het gevoel dat het niet zoals in andere toeristische landen is omdat ze je iets willen verkopen. Dat merk je aan de kinderen, die met een brede lach naar je zwaaien en ‘hallo hallo hallo!’ roepen als je langskomt. Misschien is dat één van de redenen waarom ik me zo thuis voel tussen de Balinezen, ook al staren (voornamelijk de jongens) me soms aan met m’n blonde haar en lange witte benen haha.
Tot nu hebben we vooral rondom het resort gechilld, wat inhield dat we veel op het strand en bij het zwembad lagen en af en toe een uitstapje maakten naar een strandbar waar we vruchten- en groentesapjes dronken. Gisteren zijn we echter iets verder weg gegaan en deden we een mountainbike tocht (40 km bergafwaarts) door het binnenland van Bali. Hierbij nam onze gids ons letterlijk mee dóor de rijstvelden en bezochten we zelfs een Balinees huis, waar de kinderen (heerlijk naar de verwachtingen) houten kunstwerkjes aan het kerven waren op de grond. We reden tijdens deze toch ook weer langs vele kinderen die allemaal enthousiast zwaaiden en naar ons riepen. Het was ook tijdens deze tocht dat de Autofocus functie van mijn camera er opeens mee besloot op te houden. Mijn Canon is al zes jaar mijn baby en er is nooit iets mis mee, dus je begrijpt dat ik even in paniek was. Een deel van de pret die ik aan een vakantie beleef komt uit wat ik ervaar kan vastleggen met mijn camera. De gedachte dat ik de rest van de vakantie geen foto’s meer zou kunnen maken kon ik haast niet verdragen, maar gelukkig vrolijkte het met minstens 30 km/uur van de vulkaan naar beneden sjezen me weer op. Na wat googlen bij thuiskomst kwam ik erachter dat het aan mijn 18-55 lens lag en (gelukkig) niet aan mijn body. En met zorgvuldig formatteer en reset plan wat ik op een website had gevonden doet mijn lens inmiddels weer (bijna) wat ‘ie moet doen, alleen als hij volledig ingezoomd is de AF-modus dood, maar daar kan ik voor nu wel mee leven.
Tijd om na dit (tragische) verhaal wat foto’s te laten zien! En een Bali deel II komt er snel aan, want er staan nog veel leuke tripjes op het programma!
