Woensdagochtend, 06:45. Vroege vogels gaan rond dat tijdstip misschien naar een yogaklas of naar hun werk, maar normaal gesproken lig ik dan gewoon in m’n bedje te snurken. Maar niet deze desbetreffende woensdag.. oh nee. Deze woensdag had een heel ander programma voor mij in petto. Valborg.
Ik sprong onder de douche, checkte of mijn wodka-sevenup mix in de vriezer lekker bevroren was en at snel wat ontbijt. Al snel kwamen overal vermoeide mensen vandaan, hun zomerjurkjes en korte broeken al aan. Een enkeling vond het zelfs al een gepaste tijd voor een biertje.. en ach, geef ‘m eens ongelijk. Niet veel later struinden we door Lund, vergezeld door tientallen en tientallen mensen. Waar al deze vreemdelingen op deze vroege ochtend in het normaal zo stille Lund vandaan kwamen was op deze dag geen raadsel: hordes en hordes mensen waren allemaal op weg naar Stadsparken, om de lente in te luiden. Voor mij een niet al te onbekend verschijnsel trouwens, want in Twente ga je – zoals het de goede burgers betaamd – op Hemelvaartsdag lekker dauwtrappen (ofwel; ’s ochtends vroeg opstaan en fietsen met een biertje in je hand). Toch zie je op Hemelvaartsdag niet zoveel mensen als ik vandaag in Lund zag, en was het ook een stuk vroeger dan wij luie tieners vroeger uit ons bed kropen om te gaan fietsen.
Al snel bereikten we het park en hadden we inmiddels een flinke groep vrienden om ons heen verzameld. Het was inmiddels iets over 8 uur ’s ochtends en de sfeer zat er al goed in. We vonden een plekje op het grasveld en maakten een grote cirkel, waarna we ontbeten met champagne (want, dat is traditie!). Ik vond Carley, tot mijn grote vreugde, op 5 meter naast onze cirkel en al gauw proosten we samen op de lente. Verheugd om iedereen die ik die dag wilde zien om me heen te hebben was ik zeker, want met 28.000 (ja. laat dat maar even bezinken.) mensen in een park is de kans zeg maar.. best klein dat je toevallig iemand tegenkomt.
En een groot feest was het zeker. And I’m not gonna lie, de meeste van ons waren al redelijk beschonken voordat het 12:00 was. Die bevroren wodka sevenup mix was een goeie zet in het heerlijke weer, en dankzij de Spanjaarden in mijn huis was er ook nog eens (minstens) 8 liter Sangria aanwezig. Ik danste wat, wisselde mijn oranje Holland hoedje voor een gangsterpet, tekende mezelf (en anderen) helemaal onder met de hair (en blijkbaar dus body-) chalk van Belle, kwam nog meer bekenden tegen, bleef maar met zonnebrandcrème smeren en stond op een gegeven moment zowaar in een groepje van alleen maar Nederlanders. Wauw!
Het einde was alweer snel in zicht want vanaf 15:00 zouden ze het veld weer schoon gaan maken en zich voorbereiden op de avondrituelen. Ik had inmiddels nieuwe vrienden gemaakt (wat altijd schijnt te gebeuren na de nodige drankjes) met een mede-Utrechter en daarmee ging ik naar een barbecue. Ik weet dat dit niet als Zweden (‘is het daar niet vreselijk koud?’) klinkt, en dat was nou juist het mooie. De hele dag straalde de zon ons tegemoet, alsof hij wilde zeggen: “jullie gekke fake-tan Zweden, de lente is hier hoor!”. Ik eindigde de avond op een feestje in een studentencomplex met m’n nieuwe & oude vrienden waar ik de avond in stijl afsloot: dansend op the Venga Boys.
Ik hoef je natuurlijk niet echt te vertellen hoe the day after eruit zag, maar laten we het erop houden dat ik betere momenten in m’n leven gehad heb. Ach, de lente is nog maar net begonnen dus ik kan nog wel heel eventjes aan een kleine winterslaap doen. Toch?
(voor een impressie van Valborg – en waarom je daar als de sodemieter heen moet volgend jaar – http://www.youtube.com/watch?v=TnRf48Tw2Mo)