Een beetje zenuwachtig stap ik op m’n fiets. Dit is het dan, mijn eerste stappen in het leven als UberEATS bezorger in Melbourne. Ik fiets met een behoorlijk tempo de Elizabeth Street af totdat ik opeens een schel alarm hoor afgaan via mijn oortjes. Help! Ik heb een bestelling! Ik parkeer m’n fiets aan de kant van de weg (want fietsen met een mobiele telefoon in je hand kan je een boete van $400 kosten) en slide met trillende handjes de melding naar rechts. Twee bestellingen maar liefst, bij een burgerrestaurant op twee minuten afstand. Daar ga ik dan!
All posts by Marjolein
Het leed dat winkelen in Australië heet
“They’re not like us,” hoofdschudde Kristin, mijn Duitse hostelgenoot. Waar Nederlanders en Duitsers goed gedijen in een wereld van efficiëntie en precisie gaat het er down-under wat anders aan toe. Ik had net mijn frustratie geuit over het Gumtree-bericht (de aussie versie van Marktplaats) van een vrouw waar ik een ‘queensize’ bed van had gekocht. “Wat zijn precies de afmetingen in cm?” vroeg ik, zodat ik alvast wat lakens kon kopen. “It’s a queensize bed,” reageerde de vrouw kortaf. Zuchtend riep ik tegen Kristin dat dat toch niet mijn vraag beantwoordde. Inderdaad, ze zijn niet zoals wij.
De eerste week in Melbourne.
Ondanks alle lieve berichten na de vorige post, was uit Nederland vertrekken en de eerste dagen in m’n eentje doorbrengen toch niet de leukste ervaring ooit. Daar moet ik echter wel bijzeggen dat ik me na een paar dagen eigenlijk al helemaal op m’n plek voelde. Ik neem jullie mee in m’n eerste week Melbourne!
Ik wil niet meer op exchange (of wel? of toch niet?)
Zoals jullie wellicht weten stap ik over minder dan een week het vliegtuig in naar Melbourne, om daar voor vijf maanden te studeren aan de uni. Toen deze kans langskwam aan het begin van het masterjaar wist ik eigenlijk direct al dat ik het wilde doen. Maar nu het zo dichtbij is wil ik stiekem niet meer.