Ik lach hier vrolijk, maar stiekem huil ik van binnen :’)
Vorige week hing ik met m’n moeder aan de telefoon toen ze meldde dat ze nog steeds mailtjes kreeg van de organisatie van de Woolderesloop. ‘Haha,’ lachte ik. ‘Het is denk ik wel 10 jaar geleden dat ik daar voor het laatst aan mee heb gedaan.’. En inderdaad, in 2005 liep ik, als de niet-zo fanatieke atleet die ik was, mijn laatste 1,5km. Ik mocht dan op atletiek zitten, eigenlijk deed ik altijd alleen mee voor de mars die ik naderhand altijd van m’n ouders kreeg. Maar nu kreeg ik een ingeving: wat zou het eigenlijk leuk zijn om na 10 (!) jaar weer diezelfde wedstrijd te starten, maar nu de 5 kilometer. Dat zou nou een mooi symbolisch begin zijn van een nieuwe hardloopcarrière, toch? Helaas ging het niet helemaal zoals gepland en was het een lange 5 kilometer..
’s Ochtends was ik behoorlijk zenuwachtig. Bang om te weinig energie te hebben, at ik na mijn kommetje yoghurt en muesli nog een paar boterhammen, waarna ik weer heel bang was dat ik téveel zou hebben gegeten. Moeilijk allemaal! Ik deed mijn hardloopkledij aan (waaronder mijn gloednieuwe lichtblauwe thermo) en we haastten ons naar het deel van Hengelo waar de wedstrijd plaats zou vinden. Eenmaal aangekomen bij de basisschool waar ik mijn startbewijs op kon halen werd ik overvallen met een gevoel van nostalgie. Het mocht dan tien jaar geleden zijn, ik herinnerde me deze ruimte nog als de dag van gisteren. Ik kon zweren dat ik zelfs de vrouw die me mijn startnummer overhandigde nog herkende. Het was propvol, dus ik begaf me weer snel naar buiten, zenuwen in mijn buik. Een beetje warmlopen en stretchen dan maar. Tussen alle diehard hardlopers viel ik nauwelijks op met mijn mooie thermo en neongele hardloopjasje. Dacht ik effe origineel te zijn..
Nadat de 10 en 15km gestart was begaf ik me naar de startlijn. Ik stond redelijk vooraan, wat ik ook wel mocht van mezelf. Immers, mijn nike+ running app had meermaals aangegeven dat ik de 5k in een behoorlijk snelle tijd kon lopen! Volgens de uitslagen van vorig jaar zou ik bij deze wedstrijd wel in de top 30 belanden. Wauw! Vol goede moed begon ik dus aan de eerste kilometer toen het startsein klonk. Het ging best goed en het was een behoorlijke kick om tussen al die andere mensen een wedstrijd te lopen. Dit was leuk!
Na een paar kilometer begon het behoorlijk te waaien en werd ik ook vaak ingehaald door andere renners. Toen een omaatje van minstens 65 me inhaalde begon ik me een beetje zorgen te maken.. was ik dan toch niet zo snel? Maaar met het volle vertrouwen in de Nike app bleef ik maar gewoon doorrennen, tot ik in mijn oor hoorde ‘You’ve reached 4 kilometres’. Top, dacht ik: even een eindsprint.
Wist ik veel dat die eindsprint nog 2,5 kilometer zou duren…
Met gefronsde wenkbrauwen rende ik door toen ik volgens mijn app de 5km naderde, maar de finish nog lang niet in zicht was. Er spook van alles door mijn hoofd: ‘doe ik per ongeluk mee met de 10k? Heb ik een afslag gemist? Hebben de organisatoren er stiekem 6,5k van gemaakt?’ . Verward rende ik maar door, ik moest toch naar die finish uiteindelijk. Toen de app 6 km aangaf was de finish dan toch eindelijk in beeld. Ik, inmiddels doodmoe van het denken dat je er bijna bent terwijl je nog 2,5km moet, perste mijn laatste energie er nog uit terwijl ik langs mijn familie rende die me hard aanmoedigden.
Eenmaal over de finish was ik boos: er klopte iets niet! De app zei 6,5! Ik snapte er niets van! Langzaam drong tot me door dat de app wellicht altijd wel fout had gezeten. Dat er iets mis was geweest met de GPS. Dat ik eigenlijk helemaal niet zo snel was, maar gewoon een gemiddelde beginner-snelheid had. Bah, als het zo moest dan wilde ik helemaal niet meer hardlopen. Ik was gewoon een stomme langzame beginner! En ik maar denken dat ik zo snel was. Plaatjes op Instagram posten van mijn ‘snelle tijden’. Trots vertellen aan vrienden dat mijn streeftijd onder de 24 minuten lag. Er dan zó achterkomen dat ik toch niet zo goed ben, dat is behoorlijk zuur. En gênant.
Maar goed, ik bén natuurlijk ook gewoon een beginner. Ik ren hooguit 1 a 2 keer per week, en dat doe ik nog maar een halfjaar. Het was ook te mooi om waar te zijn om een 5k onder de 24 minuten te kunnen rennen :’) Pff, daar ben ik nog lang niet! Nu mag ik denk ik best blij zijn met een tijd van 31:39 en een belangrijke les: vertrouw niet teveel op de GPS van je telefoon en een hardloop app. Inmiddels heb ik Nike+ running eruit gekieperd en ga ik verder met Runkeeper. Zo, eens zien hoe dat gaat.
Mijn nieuwe streeftijd? Zullen we in plaats van 24 minuten maar eens 30 minuten proberen?