Als je me een jaar geleden had verteld dat ik een hele dag tijdschriften zou verkopen in een willekeurig Zweeds dorp, omringd door Zweden en ’s avonds naar een pre-party zou gaan waar ik weer de enige niet-Zweed was.. dan had ik mezelf een stoere chick gevonden. Want jeetje, het is toch doodeng om de enige te zijn in een groep die allemaal een andere taal spreken?
Maar ik ging naar Zweden en zo geschiedde dat ik gisteren door Ystad wandelde om tijdschriften te verkopen (ook wel tidningsdagen genoemd). Zo gebeurde het dat ik om 9 uur ’s ochtends met vier Zweden die ik een maand geleden nog niet kende in een auto naar het kuststadje scheurde en een paar uur later, nadat we de tent hadden opgezet en de muziek speelde, lunch en goodiebags uitdeelde aan de mensen uit mijn karnevalssectie. En ja, daarna moesten we er op uit om tijdschriften te verkopen! Gelukkig was ik gekoppeld aan een jongen uit mijn groepje die ik al kende en hij deed all the talking. Ik stond er lachend bij als een lieftallige assistente terwijl ik af en toe ‘tack så mycket! hej då!’ zei. En op die manier verkochten we 10 tijdschriften samen, dream team!
Daarna was het tijd om naar huis te gaan, left-over zelfgemaakte pizza van gisteren te eten en me klaar te maken voor de pre-party waarvoor ik was uitgenodigd. Ystad was verrassend zonnig en helaas was mijn gezicht daardoor felrood gekleurd, heel fijn. Ik deed m’n best om dat enigszins te camoufleren voordat ik op m’n fietsje stapte. Even later kwam ik aan bij het appartement en toen ik binnen kwam zag ik al snel dat ik maar één iemand wat beter kende, de rest alleen van gezicht. Ze zaten te kaarten en de tafel was eigenlijk al vol, dus schoof ik awkward aan op de hoek, half achter iemand anders. Ehh.. ja, dan moet je maar gewoon lachen en proberen een praatje aan te knopen met de mensen naast je. Gelukkig kwamen er al snel wat meer mensen binnen, waaronder een meisje dat ik iets beter kende. We verplaatsten naar een ander tafeltje om een kaartspel te doen en hier werd gelukkig wat Engels tegen me gepraat, al was Zweeds nog steeds de voertaal. Ik versta inmiddels zo’n 50/60% van het Zweeds wat wordt gepraat dus ik kan gesprekken re-de-lijk volgen, maar regelmatig mis ik de clue als iemand een grappig verhaal vertelt. Toen de Zweden m’n Zweedse kennis gingen testen waren ze heel erg impressed dat ik hier pas 3 maanden was en al zoveel mee kon krijgen, dus dat was wel weer een opsteker!
Toen de pre-party afgelopen was vertrok iedereen naar een Nation, maar ik besloot lekker weer naar huis te gaan. De zon, het vele Zweeds en de wijn had me moe gemaakt en ik verlangde naar m’n bed. Eenmaal thuis was ik trots op mezelf dat ik naar de pre-party was gegaan, iets wat ik eerder nooit had gedurfd (in Nederland zou ik ook niet naar een feest zijn gegaan waar ik bijna niemand ken, en daar spreken ze dezelfde taal!). Een schouderklopje aan mezelf, omdat ik elke dag groei en (persoonlijke) grenzen verleg!